Pasja czytania

 Ostatni scenariusz na mojej półce książek. Grindewald zamierza kandydować na Ministra Magii i nikt nie może go powstrzymać. Jednak Dumbledore, postanawia wystąpić przeciwko niemu, pomimo uczuć jakimi kiedyś go darzył. W tym mają pomóc mu: Newt i jego brat Tezeusz, Lally, Bunty, Tina oraz Jacob z Queenie. Zwierzęciem wokół, którego toczy się akcja jest Qilin, który potrafi wyczuć kto ma dobre intencje. To właśnie to zwierzę jest zagrożeniem dla Grindewalda, podobnie jak Credence, który nie umie ujarzmić swojej mocy. Byli przyjaciele i kochankowie, stoją po dwóch przeciwnych stronach barykady i muszą ze sobą walczyć. Jak to wszystko się potoczy i czy Grindewald zostanie pokonany, polecam przeczytać. Z każdym kolejnym scenariuszem, podoba mi się ta seria. Jest to świetny pomysł do nawiązania do świata uniwersum Harry'ego Pottera, a jednocześnie przedstawienie nam, tego co było wcześniej przed młodym czarodziejem. Plusem jest bliższe poznanie Dumbledore' a i tamtych czasów. Czekam...

 Druga część scenariusza. Gellert Grindewald, niegdyś najlepszy przyjaciel Dumbledore' a i jego ukochany, ucieka z więzienia. Dumbledore, postanawia zwerbować Newta i jego przyjaciół do misji pokonania Grindelwalda i udaremnienia jego planów. Jednak nasi bohaterowie zostaną wystawieni na próby. Jak potoczą się losy Tiny, Newta, Queenie, Jacoba? Polecam przeczytać. Postać Grindelwalda jest tutaj bardziej zarysowana. Ukazane są relacje Newta i Tezeusza - bracia są różni jak woda i ogień, ale doskonale się uzupełniają. Dowiadujemy się więcej o Albusie i Grindewaldzie , który moim zdaniem jest groszy od Voldemorta. Mam nadzieję, że w trzeciej części Newt i Tina się zejdą, bo czuć tu mięte przez rumianek. Co do Jacoba i Queenie- to jest to ciekawe połączenie - czarownica z mugolem. Oczywiście w Potterze też były takie związki, ale nie skupiano się na nich jakoś szczególnie. Lecę czytać trzecią część i mam nadzieję, że wkrótce pojawią się kolejne.

 Era "Harry'ego Pottera" to moje czasy. Filmy oglądałam niejeden raz, a wszystkie tomy przeczytałam jeden raz (dla mnie Harry Potter ma 7 tomów) a scenariusz "Harry Potter i Przeklęte Dziecko", bardzo mnie rozczarował - gdyby scenariusz napisała sama autorka to okej, ale tak to to był wielki niewypał. Zresztą Albus, najmłodszy syn Harry'ego to zdecydowanie nienajlepsza postać na głównego bohatera. O tym, że film o Newtcie Skamandrze się ukazał to wiedziałam. Jednak bałam się, że zepsuje on to moje wyobrażenie i ten klimat, który ceniłam w filmach o Wybrańcu. Dlatego wzięłam scenariusz, przeczytałam i... jestem mile zaskoczona. Po pierwsze, nowa postać. Newt to nie jest taki bohater jak Harry Potter i może nie jest on specjalnie silną osobowością (w końcu to Puchon) ale jego zdolność i podejście do zwierząt bardzo mnie ujęło. Dlatego najlepiej nie porównywać tych obu postaci, bo wspólnym ich mianownikiem jest tylko autorka. Po drugie, zmiana miejsca akcji i c...

  Jedna z najbardziej wstrząsających książek jakie czytałam. Jennette McCurdy, znana z "Sam i Cat" oraz "iCarly", nastoletnia gwiazda, dziś dorosła opowiada o swoim życiu sprzed sławy oraz o tym co było potem. "Cieszę się, że moja mama umarła" jest kontrowersyjnym tytułem, opowiadającym o relacji matki z córką, toksycznej relacji, gdzie córka spełniała marzenia i pragnienia swojej matki. Stąd absolutnie nie dziwi mnie tytuł książki, który dobrze oddaje relację Jennette z matką. Jak daleko jesteśmy w stanie posunąć się, aby spełniać marzenia swoich rodziców? Aby ich marzenia stały się dla nas pasmem nieszczęścia i zaważyły na naszym życiu? Matka jest bardzo ważną osobą w życiu każdego dziecka. To ona ma być wzorem kobiety na której córka będzie się wzorować. Jennette postrzegała matkę we własnym świetle, pozytywnym, robiła wszystko, żeby matka była szczęśliwa. Fakt, że matka miała raka to jedno, ale ona to wykorzystywała na swoich dzieciach. Zawsze mówiła, ...

  Osiem historii, osiem kobiet, osiem charakterów. Co je łączy? Pozycja Pierwszej Damy Francji. Życie na świeczniku nie jest proste. Każdy zazdrości sławy, ciuchów, prywatnych samochodów i innych rzeczy. Często jednak to high life jest okruszone nieszczęściem, brakiem miłości, nie liczeniem się ze zdaniem kobiet. Niewątpliwie każda z nich, zapisała się na kartach historii w dobrym lub złym świetle. Jedne były posłuszne i wierne, drugie wyzwolone i niewierne. Każda z nich chciała, żeby liczono się z jej zdaniem co niewątpliwie udało się Chirac i ona przeszła największą przemianę. Najgorsza z nich to zdecydowanie Valerie, która jako dziennikarka powinna wiedzieć, że nie można krytykować poczynań prezydenta. Warto przeczytać, bo naprawdę są to ciekawe portrety kobiet. Poznajemy ich punkt widzenia i możemy się z nimi utożsamić. Jakie było ich życie przed rolą do której żadna nie była przygotowana? Jak wyglądało ich życie po kadencji męża? Tego dowiecie się czytając.

  Kolejny klasyk przeczytany przeze mnie. "Wielki Gatsby" jest prowadzone w narracji pierwszoosobowej. Narratorem jest Nick, który jest sąsiadem Gatsby'ego. W willi Gatsby'ego są organizowane przyjęcia i Nick zostaje zaproszony na jedno z nich. Dzięki Nickowi poznajemy historię tytułowego bohatera - prosty chłopak, pochodzący z niebogatej rodziny, posłany do wojska na wojnę, uczący się w Oksfordzie. Dowiadujemy się, że Gatsby był zakochany w dziewczynie, która okazuje się być żoną przyjaciela Nicka. Cały czas mówimy, że chcemy być szczęśliwi. Ale co tak naprawdę daje szczęście? Gatsby dorobił się pieniędzy, wystawił dużą willę, organizował przyjęcia , znał wielu ludzi - a i tak prawie nikogo nie było na jego pogrzebie. A Daisy, jego ukochana wcale nie opuściła męża. Dlatego kiedy zaczniemy mówić, że chcielibyśmy takiego życia jak Gatsby, weźmy pod uwagę, że w jego przypadku te rzeczy nie dały mu szczęścia. Za pieniądze nie kupimy szczęścia, miłości, przyjaźni. Polecam...

  Pierwsza styczność z tym autorem. "Plac Waszyngtona", opowiada o Catherine, córce lekarza, która jest nieśmiałą i niczym niewyróżniającą dziewczyną. Pewnego razu dostrzega ją Morris, który utracił majątek i zakochuje się w niej ze wzajemnością. Ojciec Catherine jest przeciwny a jego córka wierzy, że ojciec zaakceptuje Morrisa. Dziewczyna jeszcze nie wie, że wkrótce przyjdzie jej stanąć przed trudnym wyborem w swoim dotychczasowym życiu... Czytałam "Trędowatą" i to faktycznie był melodramat. Jednak tu nikt nie umarł, wszyscy bohaterowie przeżyli (poza ojcem głównej bohaterki) Catherine pogodziła się z tym, że nie będzie z Morrisem. Jednak przemiana bohaterki jak najbardziej na plus - nieśmiała i cicha dziewczyna, staje się odważniejsza i wie czego chce od życia. Książka jest krótka, czyta się ją szybko i choć fabuła jest przewidywalna to przyjemnie się ją czyta.

  Nora Roberts była pierwszą autorką, której przeczytałam książki dla dorosłych. Jej styl pisania oraz świetna fabuła, sprawiała, że nie mogłam oderwać się od czytania. Dlatego powróciłam do książek tej autorki. "Zagrajmy to jeszcze raz" Brandon, były chłopak Raven, wraca do Stanów. Dziewczyna została przez niego zraniona i skupiła się na karierze muzycznej. Teraz mają razem stworzyć muzykę do musicalu. Jest to szansa, że uczucie może się odrodzić... PODSUMOWANIE: Czasem warto czekać na miłość. Tylko upływ czasu może pokazać czy uczucie jest długotrwałe . Tak było w przypadku Brandona i Raven. I to mi się podobało w tej historii - Brandon wycofał się przed laty, bo nie był przekonany czy kocha Raven. Ta wówczas była w nim zakochana i nie wiedziała co kieruje jej ukochanym. Jednak czas zadziałał na ich korzyść - starsi i mądrzejsi w doświadczeniach, wiedzieli już czy ich miłość to wspomnienie czy też przyszłość. "Echa przeszłości" Vanessa po śmierci ojca wraca do rod...

  Pierwsze zetknięcie z tą autorką. Czytanie książki zajęło mi dość sporo czasu a nie jest to taka gruba książka. W sumie ta książka jest taka moralizatorska. Mamy tu cztery siostry i matkę, które odmawiają sobie przyjemności dla siebie, a cały czas robią coś dla innych. I nikt nie mówi, że to nie jest szlachetne ani dobre, lecz trochę przesadzone. Nasze bohaterki udowadniają nam to, kiedy sprawiają sobie drobną przyjemność, ale później mają wyrzuty sumienia. Postępowość pani March jest zdecydowanym plusem. Jest dobrą matką tego nie można jej odmówić. Uczy córki jak być dobrymi żonami, jak prowadzić dom. Chce, żeby jej córki wyszły za mąż z miłości i uważa, że siedemnaście lat to za młody wiek na zamążpójście! Jestem pewna, że jak na tamte czasy (akcja toczy się w XIX wieku, lata 60) ta książka była postępowa. Jednak brak mi tu czegoś, co jest choćby w książkach Austen. Alcott bliżej jest do Gaskell - ona tak samo opisywała życie prostych ludzi. Plusem są bohaterowie. Można ich pol...

Rodzina królewska jest znana na całym świecie. Setki osób śledzą ich losy i czytają o nich w internecie. Jakiś czas temu czytałam książkę o Harrym i jego żonie, więc postanowiłam zapoznać się z historią jego matki. Osoba Diany jest żywa w pamięci jej rodaków. Wiele osób pamięta jej ślub który wyglądał jak z bajki. Tylko że potem życie w rodzinie królewskiej tak nie wyglądało. Jej małżeństwo z Karolem wcale nie było szczęśliwe gdy on dalej darzył uczuciem inną kobietę. To spowodowało że Diana zaczęła szukać miłości gdzie indziej. Książka pozwala czytelnikowi na jego własny osąd o Dianie bo jest napisana obiektywnie bez żadnego faworyzowania danej strony.

  Ostatnia część losów Briana i Olivii. Olivia dowiedziała się co kierowało Brianem na początku ich znajomości. Dziewczyna ma złamane serce i nie chce widzieć Briana. Jednak chciałaby usłyszeć od niego czemu chciał się zemścić na jej ojcu wykorzystując do tego celu ją. Aston pojawia się w życiu Olivii i postanawia użyć ją jako narzędzia zemsty na swoim bracie. Jednak im bliżej poznaje Olivię, tym bardziej zaczyna żywić do niej uczucia, których przyjacielskimi nazwać nie można. Tymczasem Brian, postanawia zawalczyć o Olivię i wytłumaczyć jej, dlaczego chciał się zemścić na jej ojcu. Dziewczyna zaczyna rozumieć co powodowało Brianem, jednak nie może wybaczyć mu tego, że ją skrzywdził. Zabranie kobiety do dziczy tylko po to, żeby wyjaśnić sobie sytuacje jest dość intrygujący. Z drugiej strony Olivia nie chciała wysłuchać Briana, więc jakie miał wyjście w tej sytuacji? Dodatkowo to, że Aston mieszał Olivii w głowie i próbował zemścić się na bracie za krzywdy jakie doznał w przeszłości....

  Powrót do kryminałów. Marcy straciła córkę i jest w trakcie rozwodu. Próbuje zaakceptować fakt, że jej córka nie żyje i wyjeżdża na wycieczkę do Irlandii. Jednak swoją córkę widzi także tutaj. Kobieta jest zdesperowana i zdeterminowana, aby poznać prawdę o swojej córce. Na swojej drodze spotyka paru mężczyzn, którzy usiłują ją doprowadzić do córki. Jednak za każdym razem okazuje się to być podstępem. Czy Marcy pozna prawdę o swojej córce i ją zaakceptuje? Jak dalej potoczy się ta historia? Marcy jest bohaterką, która jak każda matka nie chce przyjąć oczywistej prawdy - jej córka popełniła samobójstwo. Obwinia się za to, że była złą matką, że w porę nie uratowała córki. W Irlandii poznaje wdowca, który jest nią zainteresowany. To właśnie dzięki podróży, zrozumie, że nie akceptowała prawdy, która była oczywista, że przesłoniło ją pragnienie, aby jej córka przeżyła. Historia Marcy na pewno pozostanie na długo w mojej pamięci, gdyż opowiada o wielkiej miłości matki do córki, która st...

  Książka, która mówi o Introwertykach. Introwertycy są oceniani jako nietowarzyskie osoby. Cały czas zamyślone, można więc odnieść wrażenie, że nie potrafią się bawić czy zrelaksować. Jednak celem Introwertyków nie jest brylowanie w towarzystwie, ale bogatsze życie wewnętrzne. Rozmyślanie, bujanie w obłokach, koncentracja na powierzonym zadaniu - o to co cechuje Introwertyków w pracy. Satysfakcjonuje ich praca w samotności i skupieniu z małą ilością interakcji towarzyskich. Praca w Call Center - nie jest dla nich (wiem, bo sama próbowałam i długo nie popracowałam tam) jednak sprzedaż niebezpośrednia, analizowanie przetargów publicznych, prace biurowe - jak najbardziej tak. A jaki jest Introwertyk w związku? Z całą pewnością nie oczekujmy po nich za dużo. Mogą wydawać się chłodni i zdystansowani, ale tak naprawdę potrafią okazywać uczucia. Nie robią tego tak jak Ekstrawertycy - głośno i widocznie. Introwertyk wysłucha, wesprze, pokazując swoje zaangażowanie w związek prostymi rzecz...

  Śmierć jest jednym z tematów, których unikamy w towarzystwie. Skoro jesteśmy tutaj cali i zdrowi, to po co mamy rozmawiać na temat śmierci? Logiczne, prawda? Jednak są ludzie dla których śmierć jest powszechnym i codziennym zjawiskiem. To pracownicy zakładów pogrzebowych, którzy zajmują się zwłokami. Dla nich ubieranie nieboszczyka nie jest straszne czy chociażby kremacja ciała zmarłego. Autorka tej książki, odpowiada na pytania dzieci. Dzieci od zawsze zadają ciekawe pytania, niektóre z nich były naprawdę ciekawe. Styl autorki jest dość luźny i sarkastyczny (jeżeli lubicie taki humor to nie będzie Wam ro przeszkadzać) i to sprawia, że czytając tę książkę, zaczynasz rozumieć, że śmierć jest nieunikniona i nie należy jej się bać. W końcu nas wszystkich to czeka. Przeczytałam książkę w ekspresowym tempie i jeśli autorka napisze jeszcze jakąś książkę to chętnie ją przeczytam.

  Są takie momenty w czytelnictwie, kiedy ma się ochotę na luźną, lekką książkę i ten moment u mnie nadszedł. Dodatkowo skusiła mnie ładna okładka. Akcja rozgrywa się w Luizjanie, Nowym Orleanie i paru innych miejscach. Rofle, książę Ruthenii, postanawia dowiedzieć się, kto stoi za zabójstwem jego brata. Ma nadzieję, dowiedzieć się tego od kochanki brata, która uciekła z Ruthenii. Jednak Rolfe jest zdeterminowany i postanawia odnaleźć Claire i w ten sposób poznaje Angeline, jej kuzynkę. Rolfe bierze Angeline za Claire, jednak szybko przekonuje się o tym. Nie zmienia to jednak planów Rolfe'a, który i tak postanawia dowiedzieć się prawdy. Zabiera Angeline ze sobą, wierząc, że wyda Claire. Życie młodej dziewczyny, zmienia się nie do poznania, gdy podróżuje z księciem. Tę książkę czytam drugi raz. Jest długa, ale jak wciągniesz to szybko ją przeczytasz. Rozumiem jednak tych, których odkładają książkę. Opisy są długie, rozdziały też, można odnieść wrażenie, że książka męczy. No i bohate...

  Tym razem behawiorysta będzie musiał zmierzyć się z najgorszym koszmarem. Półtora roku po tym, jak Małgorzata Rosa wyjechała do Warszawy, szefostwo stacji telewizyjnej chce, by dziennikarka wróciła do rodzinnego miasta. Ma przygotować materiał na temat ofiary gwałtu, której opolska prokuratura odmówiła pomocy. Zeznania dziewczyny zostały uznane za niewiarygodne, sprawcy nigdy nie zaczęto szukać, a śledztwa nie wszczęto. Kiedy Rosa zjawia się na miejscu, orientuje się, że w Opolu panuje zmowa milczenia. Nie ma innego wyjścia, niż zwrócić się do jedynej osoby w prokuraturze, której ufa. Gerard Edling został jednak odsunięty na boczny tor przez nową szefową i nie jest w stanie zaoferować pomocy. Dziennikarce udziela jej niespodziewanie lokalny jasnowidz, od lat odnajdujący zaginione lub martwe osoby, zwany Kabalistą z Chabrów.

  Moja pierwsza styczność z tą autorką. Miałam ochotę na coś lekkiego i stwierdziłam, że ta książka idealnie się nada. I nie pomyliłam się. Sylwester to ostatni dzień w roku, w którym robimy sobie postanowienia typu: zmierzam schudnąć, rzucę palenie, ograniczę alkohol itp. Berka postanawia jednak, że w nadchodzącym roku... znajdzie męża. Berka mieszka z Karolem, który jest informatykiem. Jako przyjaciel, wspiera ją w realizacji postanowienia noworocznego. Kibicują jej też przyjaciółki, które pomimo różnic tworzą zgraną paczkę. Na przykładzie Berki, dowiadujemy się, że trudno znaleźć sensownego kandydata na męża. Kobieta stara się zrealizować swoje postanowienie, ale ciągle jej związki są porażką. W całym tym pędzie, kobieta nie dostrzega tego co ma blisko siebie... Wiedziałam ,że będzie z Karolem. To w sumie jedyny sensowny facet w tej książce. Rodzina Berki, została fajnie przedstawiona, podobnie jak Karola. Bohaterkę polubiłam, a jej przygody śledziłam z uśmiechem na ustach. I wt...

  Druga książka Danielle Steel w tym miesiącu. Czy to ładna okładka, czy chęć na coś lżejszego - sprawiło, że wzięłam tę książkę. Stała długo na mojej półce, ale nie żałuję, że ją przeczytałam. Maddy ma męża i pracę, którą lubi wykonywać. Chodzi na przyjęcia, spotyka się z wpływowymi ludźmi, zawsze idealnie ubrana, uczesana, umalowana - podziwiana przez miliony widzów na świecie, ale nie przez męża. Kiedy kobieta znanego polityka, popełnia samobójstwo z powodu przemocy psychicznej, spowodowanej przez jej męża, do Maddy wraca jej przeszłość o której chciała zapomnieć. To wydarzenie sprawi, że jej życie ulegnie zmianie. Od wygłoszenia komentarza po wiadomościach, jej relacje z mężem ulegają zmianie. Jack staje się oschły, gwałtowny, wyzywa ją i twierdzi, że bez niego jest nikim. Maddy w to wierzy, dopóki nie dostaje się do Komisji Przemocy Wobec Kobiet i tam dowiaduje się, że mąż stosuje wobec niej przemoc. Przemoc psychiczną - Maddy już doświadczyła przemocy fizycznej a teraz psychi...

  Druga i ostatnia książka Janusza Szostaka o śledztwie Iwony Wieczorek. Pierwsza książka mnie wciągnęła. Trudno uwierzyć, że w dzisiejszych czasach można zniknąć bez śladu. Wydaje się to niemal niemożliwe a tak właśnie jest w sprawie zaginionej dziewczyny. Szostak kontynuuje swoje śledztwo. Zdobywa nowe informacje, które zaczynają układać się w całość. Tutaj Szostak opisuje jasnowidzów, którzy mają wizje o Iwonie. Co ciekawe te wizje się pokrywają. Nie wszyscy lubią takie wątki, ale ja nie neguje i nie podważam tych wizji. Skoro do nas zmarli przychodzą we śnie to oni mogą przecież mieć o nich wizje prawda? Dziennikarz obstaje przy swojej wersji z pierwszej książki. I tutaj w stu procentach się z nim zgadzam. Jednak uważam, że było to zaplanowane - może nie aż w taki tragiczny sposób, ale spotkanie z dziewczyną było zaplanowane, a że potoczyło się w złym kierunku to inna historia. Archiwum X przejmuje sprawę Iwony. W tym czasie Szostak kontaktuje się z Siewertem i zasięga jego opi...

  W 2020 roku, czyli dwa lata po ślubie, Meghan i Harry postanowili opuścić rodzinę królewską. Był to wielki skandal i przebił nawet ten z Edwardem VIII i Wallis Simpson. Księcia Harry'ego i Meghan Markle nie trzeba nikomu przedstawiać. Gazety lubią o nich pisać. Moje jedyne zastrzeżenie do autorki jest takie, że jeżeli piszemy o zmarłej osobie, to musimy wiedzieć, że ona się nie obroni. Zresztą Diana nie żyje, więc nie widziałam sensu, żeby po niej jeździć. Sprawa ma się inaczej odnośnie młodej pary. Dostajemy historię Meghan i Harry'ego. Meghan, będąca mulatką, nie bardzo wiedziała, gdzie pasuje. Kolor skóry był dla niej problemem w młodych latach. Później problemem była kariera, która nie rozwijała się tak jak trzeba. I kiedy w końcu doszła do upragnionej kariery, poznała księcia Harry'ego. Zawróciła mu w głowie i odseparowała od rodziny. Harry jako nastolatek przeżył śmierć swojej matki. Miał problemy natury psychicznej i nie przerobił traumy po śmierci matki. Miał świe...