"Wichrowe Wzgórza" RECENZJA!!!

Mój powrót do książek klasycznych.

Tę książkę, dostałam w prezencie od brata na gwiazdkę. Miałam przeczytać ją wcześniej, ale zawsze pojawiały się inne do czytania. W końcu stwierdziłam, że to jest odpowiedni czas.

Najbardziej w klasycznych książkach, boję się języka (a z tym bywa różnie) nudnych bohaterów i opisów przyrody ("Nad Niemnem")Tu były opisy przyrody, ale autorka skupiła się na uczuciach głównych bohaterów.

Głównym wątkiem książki jest miłość Heathcliffa i Katarzyny, córki Earnshawa. Pomimo żywionego uczucia do przygarniętego chłopca, Katarzyna decyduje się wyjść za Edgara Lintona. Wtedy młodzieniec, postanawia zniknąć na trzy lata.

Heathcliff, powraca po trzech latach, by dokonać zemsty, na tych, którzy z niego zakpili. Krok po kroku, osiąga swój cel; Izabela zostaje jego żoną, Hindley i Wichrowe Wzgórza, zostają jego własnością... Niestety śmierć Katarzyny sprawia mu ogromny ból...

Ale nasz bohater, kontynuuje zemstę. Tymczasem Izabela, otwiera szerzej oczy i zaczyna rozumieć, że przy nim nie zazna szczęścia. Ucieka od niego i wychowuje ich syna z dala od ojca.

Heathcliff, postanawia zająć się synem. Nie ma jeszcze pojęcia o zdrowiu swojego syna. Jest zawiedziony synem, ale już planuje kolejną zemstę - wyswata swojego syna z Katarzyną, córką jego zmarłej ukochanej.

Udaje mu się osiągnąć swój cel, lecz pojawiają się komplikacje. Heathcliff, traci swojego syna, a Izabela zostaje wdową.

We "Wichrowych Wzgórzach" daje się odczuć, klimat wrzosowisk, tragicznej miłości, i tych wszystkich tragicznych wydarzeń, które były w książce. Podobało mi się zakończenie, ale kiedy skończyłam czytać książkę, nie mogłam w to uwierzyć.

To było moje pierwsze spotkanie z siostrami Bronte. W planach jest do przeczytania "Dziwne losy Jane Eyre", które będę porównywać do "Wichrowych Wzgórz" jak je przeczytam.

Polecam.