Pasja czytania

  Rok temu czytałam trylogię o rodzinnie Winnych. Czasy w których toczyła się wtedy akcja obejmowały wojny i Komunizm. Tutaj akcja dzieje się kiedy Polska walczy z zaborcami o wolność. Właśnie wtedy rozpoczyna się początek historii. Antoni osiedla się w Brwinowie i tam żeni się z Bronisławą, piękna i inteligentną kobietą. Sama Bronia, lęka się o to czy będzie dobrą żoną dla Stanisława. Ma nadzieję, że w przeciwieństwie do swojej siostry Bóg obdarzy ją dziećmi. Życie pod zaborami (Brwinów było pod ruskim) nie jest usłane różami, ale ludzie są zmuszeni żyć takim życiem jakie jest. Jednak Winni zaznają odrobinę szczęścia tak samo jak i smutku... Cóż mogę powiedzieć? Książka ta została później napisana po wydaniu trylogii. Możliwe, że coś tam jest pozmieniane, bo ta książka powinna być pierwsza, ale są się przymknąć na to oko, bo nie są to jakoś specjalnie (wg mnie) duże zmiany. Sama historia wciąga, bo nie dość, że opowiada o dawnych czasach, które znamy z historii to jeszcze bohatera...

  Czwarty tom z serii. Po minionym roku, pełnym wrażeń, Harry wraca do Dursley'ów i niecierpliwie oczekuje nowego roku szkolnego. Jednak na jego szczęście, końcówkę wakacji spędza z rodziną Rona i wybiera się z nimi na mecz Quidditcha. To właśnie tam wybucha zamieszanie z powodu znaku Śmierciożerców i obawy co z tego wyniknie... Tak jak pisałam w poprzedniej recenzji, uwielbiam tomy w których występują Huncwoci. Ja wiem jaką opinię mają o nich niektórzy fani, ale ich wątek urozmaica książki. Poza tym, Syriusz wyrósł już na dojrzałego mężczyznę i zachowuje się bardziej odpowiedzialnie. Aczkolwiek wciąż ma skłonność do ryzyka. W tym tomie, po raz pierwszy pojawia się Voldemort i Harry toczy z nim walkę. Jest to pierwszy taki trochę mroczniejszy tom w którym Harry styka się ze śmiercią, bo na jego oczach umiera Cedrik. Zostaje tu wystawiona na próbę przyjaźń Harry'ego i Rona, ale trudno się temu dziwić, bo jak to wszystko wyglądało? Obaj chcieli wystartować w turnieju, ale ogranic...

  Kolejna książka tej autorki, przeczytana przeze mnie. Jeśli mam być szczera to książka naprawdę zawiera dużo informacji o kobietach, które dostały się na tron i nie miały żadnego rodowodu królewskiego to ta książka ma dwie wady: po pierwsze za dużo dat, po drugie książkę czyta się powoli i bywa męcząca. Nie chcę nikogo zniechęcać do książki przez moją opinię, ale doszłam do bardzo prostego wniosku - po co opisywanie mi dynastii królewskiej i jej losów, skoro książka ma opowiadać o miłości mężczyzn zakochanych w kopciuszkach? Rozdziały przez to są długie i osobę, która rzadko czyta, może się zniechęcić do czytania. Jestem osobą konkretną, lubię książki takie jak reportaże, bo szybko się je czyta. Mam taką zasadę, że rzadko zastawiam książki niedoczytane, bo mam nadzieję, że może coś tam się odmieni... Jednak tutaj... Nie przeczę jest tu dawka historii jak ktoś lubi, ale chyba nie o tym miała być książka? Tak mi się przynajmniej wydaje... Doszłam do wniosku, że przeczytam pozostałe...

  https://zpolkiklaudusi.blogspot.com/2024/12/konfrontacja-tbr-u-na-rok-202420252026.html   2024   1) Kawa na Cyprze ma fundamentalne znaczenie, ale jeszcze ważniejsze jest to, jak się ją określa. „Cypryjską” pije zwolennik jedności Cypru, „grecką” zwolennik enosis, „turecką” zaś zamówi rzecznik zbliżenia z Ankarą. I tak jak rodzaje kawy, tak ojczyzny na Cyprze są trzy. Thomas Orchowski opowiada o tej małej wyspie we wschodniej części Morza Śródziemnego z perspektywy, o której turyści zachwycający się lazurem wody nie mają zwykle pojęcia. To Cypr od wieków walczący z kolejnymi okupantami, naznaczony traumą konfliktów wewnętrznych i ścierających się nacjonalizmów. Cypr, z którego nie wyjeżdża się z urzekającymi fotografiami wybrzeża, ale z pamięcią o zbrodniach z Asii, Tochni, Alody, Maraty i Sandalaris, za które nikogo nie ukarano. Wyspa trzech ojczyzn to reporterska relacja z podzielonego Cypru. Thomas Orchowski wyjaśnia nam jego skomplikowaną historię, podążając śladem ...

  Po przeczytanie wszystkich książek Jane Austen, postanowiłam sięgnąć po jej biografię. Autorka, która ją napisała poznałam przy "Na Plebanii w Haworth", którą bardzo miło wspominam. Życie Jane Austen, możemy postrzegać jako kobiety wyzwolonej - zerwała zaręczyny, napisała 6 książek, do końca życia została starą panną, a jej byt był zależny od jej rodziny, albo raczej braci, bo dochody z książek nie były duże. Jednak w jej czasach, takie zachowanie było nie do przyjęcia (kobiety albo wychodziły za mąż, zostawały guwernantkami lub wstępowały do klasztoru) Austen nie zrobiła żadnej z tych rzeczy. Jaka była Jane Austen? Autorka próbuje nam odpowiedzieć na to pytanie. Zachowały się listy, wspomnienia innych osób, akwarele, ale to wszystko. A to nie daje nam konkretnej odpowiedzi. Z pewnością była tajemniczą osobą. Jej twórczość jest jak najbardziej aktualna (postacie opisane w nich są bardzo dobrze i takie osoby są w naszym otoczeniu). Ponadto mamy tu wyjaśnione co przyświecało ...

    1) Romans obyczajowy z akcją w XVII-wiecznych Chinach. Oryginalna historia miłosna, rozgrywająca się na Ziemi i w zaświatach kronika rodzinna, egzotyczne obyczaje, rola kobiety w tradycji Wschodu. 2) Współczesna dziewczyna porwana w mityczne zaświaty w jednej z najbardziej oczekiwanych powieści roku ulubionej autorki wszystkich dziewczyn świata. Meg Cabot: Mit o Persefonie fascynował mnie już w liceum. Każdy z nas ma czasem poczucie, że jest inny, że nie pasuje do otoczenia. Marzysz, żeby spotkać kogoś wyjątkowego, kto zabierze cię do miejsca, do którego naprawdę przynależysz. O tym właśnie jest ta książka – o rzeczach tak niepokojących i magnetyzujących, jak pierwsza miłość. Odkąd powróciła z Hadesu pojawia się przy niej on. Zawsze wtedy, gdy się go najmniej spodziewa i gdy go najbardziej potrzebuje. To tylko halucynacje – przekonują psychiatrzy. – Miałaś wypadek. Przeszłaś śmierć kliniczną. Cudem powróciłaś do życia. Ale siedemnastoletnia Pierce im nie wierzy. Odkąd omal...