"Autorzy Pod Lupą" - Autorka Powieści kryminalnych!

Polonistka, krytyk literacki, dziennikarka, laureatka Nagrody im. Ludwika Frydego, przyznawanej przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Krytyki Literackiej (2002), nominowana do „Pikowego Lauru”, nagrody Polskiej Izby Książki. W latach 90. współredagowała „Telewizyjne Wiadomości Literackie”. Regularnie publikuje recenzje m.in. w „FA-arcie”, „Nowych Książkach”, „Onecie”, na empik.com oraz w „Literze”, gdzie opiekuje się prozą. Od 2004 roku pracuje w miesięczniku „Odra” i prowadzi rubrykę książkową w „Zwierciadle”. Mieszka we Wrocławiu.




Można w jakiś szczególny sposób podziwiać tych bożych wybrańców, którzy "rzucają palenie i biorą się ostro za sport"? Albo wyprasowane dziewczęta, zgrabne i jędrne, co chodzą spać bez kolacji i nadają imiona baletkom (z miejsca umrą, jeśli pomylisz je z czółenkami!)? Chwała tym, którzy pamiętają o badaniach okresowych i wszystkich imieninach w rodzinie. A nawet tym pannom, które pokornie siedząc na brzegu wanny, zmywają makijaż nad ranem - mimo dużej bani. Ile razy myślałeś o tych chłopcach, o tych dziewczętach, ich pięknych noworocznych postanowieniach, jasnych i spełnionych jak odświeżona ramówka? Podczas gdy ty znowu się złamałeś: zjadłeś ciasteczko, masz tytoń w kieszeniach, nie poszedłeś do pracy, bo byłeś zakochany, skończył ci się świat albo po prostu padało. Naplułeś na sąsiada, bo nie kocha swego psa, a to jest o wiele za wiele. Bo, cudaczku miły, jasny punkciku, na imprezie podszedłeś do niej i zapytałeś: przelecisz mnie, wasza wysokość? Bo się spłakałeś na peep-show. A potem było ci wstyd. 7 grzechów głównych oswoiliśmy już jak cybermiłość, jak Stasia i Nel. Przyjrzyjmy się im jeszcze raz w nowej kryminalnej odsłonie. Pomogą nam w tym Darek Foks, Zygmunt Miłoszewski, Marta Mizuro, Łukasz Orbitowski, Edward Pasewicz, Małgorzata Rejmer oraz Agnieszka Wolny-Hamkało.





Wydawnictwo W.A.B. w 2012 roku obchodzi 20. rocznicę istnienia. Z tej okazji wydało antologię tekstów napisanych za naszą inspiracją przez autorów związanych z naszą oficyną.

Motywem przewodnim antologii jest SPOTKANIE Z CZYTELNIKIEM. Chcieliśmy stworzyć książkę przybliżającą tych, dzięki którym obcujemy z literaturą i którzy dostarczają nam radości. Będącą spotkaniem z pisarzami, którzy są cenieni, budzą zainteresowanie i emocje. Z drugiej strony zależało nam na tym, by w tych tekstach mogli przejrzeć się czytelnicy.

Autorzy, którzy odpowiedzieli na zaproszenie do udziału w przedsięwzięciu, wykazali się wielką pomysłowością. Wśród nadesłanych tekstów są m.in. opowiadania kryminalne, science-fiction, proza psychologiczna, utwory satyryczne, wspomnieniowe, nowela historyczna, prelekcja, a nawet jednoaktówka. Powstał zbiór pełen niespodzianek. Z tego rogu obfitości tematycznej i gatunkowej wyłania się obraz relacji między pisarzem a czytelnikiem, o której rzadko jest okazja mówić i pisać. Naszej antologii nie należy mylić z patetyczną księgą okolicznościową - to kolekcja krótkich form zapewniająca rozrywkę i refleksję.




Zuza, pracowniczka prokuratury zostaje wysłana na przymusowy urlop, który postanawia spędzić w Mokrowie, malowniczo położonej pojezierskiej miejscowość letniskowej.

Życie Zuzy nie układa się najlepiej, jest przepracowana, ma kłopoty z mężczyznami, nie może uwolnić się od toksycznej matki, a w dodatku pewna rzecz nie daje jej spokoju… Rok temu w tajemniczych okolicznościach nad mokrowskimi jeziorami zginęła jej przyjaciółka Baśka. Choć powiedziano jej, że Baśka utonęła, Zuza nie może w to uwierzyć, bo Baśka, była świetną pływaczką. Od momentu przyjazdu Zuzy do Mokrowa, zaczynają się dziać dziwne rzeczy, Zuza nabiera coraz większych podejrzeń, że za śmiercią przyjaciółki stoi jakiś mroczny sekret…





Nadkomisarz Gajewski nie jest posępnym, cierpiącym na depresję mężczyzną bez rodziny, mającym za sobą mroczną przeszłość. Gajewski to dziarski sportsmen z poczuciem humoru, ojciec trójki dzieci, mąż despotycznej żony. Słowem: pozytywny antydetektyw. On i jego ekipa zaczynają pracować nad przedziwną sprawą seryjnych zabójstw. W zatłoczonym turystami Krakowie wypada z okna samotny informatyk, skądinąd sporych rozmiarów gej. Zostaje przy nim znaleziona chusteczka z wyhaftowanym słowem „grubas”. Kolejną ofiarą jest szkolna polonistka o wrednym charakterze. W jej skrzynce pocztowej leży podobna chusteczka z napisem. Zbrodnie się mnożą, a policja nie może ustalić powiązań między morderstwami. Czy mamy do czynienia z szaleńcem na miarę bohatera filmu „Siedem”?
„Kogo kocham, kogo lubię” to kryminał pełen humoru i ironii. Napięcie i suspens łączą się z trafnymi obserwacjami polskich realiów oraz kondycji społeczeństwa. A wszystko to oryginalnie podlane lokalnym, krakowskim sosem.


Jedenastu najlepszych polskich autorów kryminałów, jedenaście miejscowości, z których każda naznaczona jest zbrodnią.

Każde miasto ma swój rewers. Znajome nazwy, utarte ścieżki i oswojone miejsca kryją ciemną stronę schowaną pod osłoną nocy, w zapomnianych schowkach, starych piwnicach, a często – za oknami pozornie zwykłych mieszkań. Pamiętają i wiedzą o niej mury budynków, brukowane uliczki, ciemne zakamarki parków, miejskie stawy i rzeki.

Rewers to podróż po mrocznej stronie polskich ulic, zaułków i dzielnic, po kraju nierozwikłanych zabójstw, zdrad i tajemnic przeszłości.



Niewidzialna staruszka, która podmienia tramwajowe tabliczki i metki w sklepach z odzieżą, drapieżna kotka, która czeka tylko aż zaśniesz, porzucone lalki, które lubią się stroić, poeci i damy przesiadujący w kawiarniach.
Łóżko pachnące kobietą, wanna, w której się czai Dziad, stary kaszlak, brzozowa witka do bicia, wszechświat w lusterku, sterta nieużywanych włoskich butów.
Przedmioty i ludzie, teraźniejszość i przeszłość, realność i niewidzialność mieszają się ze sobą, by stworzyć opowieści o przemijaniu. Autorzy przemycili w nich wiele pytań: Kiedy zaczyna się starość? Czy wtedy, kiedy stwierdzimy, że pewnych rzeczy już nie wypada robić, czy też wtedy, gdy ciało nam o tym wyraźnie zakomunikuje? Czy starość rzeczywiście pozbawia życie sensu? Czy rzeczywiście żyjemy w „kraju nie dla starych ludzi”, czy może, myśląc o tym, co nieuniknione, pocieszymy się przewrotną piosenką Jeremiego Przybory „Wesołe jest życie staruszka”?